เมื่อมีสิ่งใดมากระทบ
หรือแม้มิมีสิ่งใดมากระทบ
เรา “จิต” เรา “ความคิด” เรา ส่งออกนอก
เรา “จิต” เรา “ความคิด” เรา ถูกส่งออกนอก
เพลิดเพลินไปตามอารมณ์ที่เราปรุงแต่ง
รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อันเกิดจากสัญญา ถูกนำเข้ามาปรุง
โดยเฉพาะบางครั้งที่อกุศลกรรมดึงจิตใจเราให้ไปในทางต่ำ
เราต้องใช้ “ลมหายใจ” เป็นเครื่องกั้น “จิต” ที่จะปล่อย ฟุ้งเฟ้อ ละเมอ เพ้อภพ ไปตาม “จิต” และ “ความคิด” นั้น
เมื่อ “จิต” เกิด ตามดูจิตด้วย “ลมหายใจ”
เมื่อ “ความคิด” เกิด ตามดูความคิดด้วย “ลมหายใจ”
“ลมหายใจ” จะคอยกั้น คอยหยุด กันสะดุด ตามอารมณ์ที่ปรุงแต่งนั้น ๆ
เมื่อรู้ว่าจิตปรุง ก็ตามลมหายใจระลึกรู้ “พุทธ” ลึก ๆ
เมื่อรู้ว่าความคิดปรุง ก็ตามลมหายใจระลึกรู้ “โธ” ยาว ๆ
“พุทธ โธ” “พุทธ โธ” “พุทธ โธ”
หายใจเข้าสบายยยยย หายใจออกสบายยยยย
แล้วอารมณ์ปรุงจะสงบ
แล้วปรุงอารมณ์จะระงับ
แล้วใจหรือจิตประภัสสรก็จะเป็นสุขอย่างยิ่ง ดังนี้…
ที่มา : http://portal.in.th/i-dhamma/pages/5671
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น