พระคุณแม่...เลิศฟ้า...มหาสมุทร
พระคุณแม่...สูงสุด...มหาศาล
พระคุณแม่...เลิศกว่า...สุธาธาร
ใครจะปาน...แม่ฉัน...นั้นไม่มี
...อันพระคุณ...ใคร ๆ ...ในพิภพ
...ยังรู้จบ...แจ้งคำ...มาพร่ำขาน
...พ่อแม่มี...คุณต่อบุตร...สุดประมาณ
...ขอกราบกราน...ระลึกถึง...ซึ่งบุญคุณ
เจ้าข้าเอ๋ย...ใครหนอใคร...ให้กำเนิด
จึงก่อเกิด...เติบใหญ่...ด้วยไออุ่น
ทั้งกล่อมเกลี้ยง...เลี้ยงลูกมา...ด้วยการุณย์
ช่วยค้ำจุน...ให้รอดพ้น...เป็นคนมา
...ถึงลำบาก...ร่างกาย...ให้ห่วงลูก
...ด้วยพันผูก...ดวงใจ...ให้ห่วงหา
...หัวอกใคร...จะอุ่นเท่า...อีกเล่านา
...คอยปลอบเช็ด...น้ำตา...คราระทม
เป็นแดนใจ...ใสสะอาด...ปราศกิเลส
เป็นสรรเพชญ...ของบุตร...พิสุทธิ์สม
เปี่ยมความรัก...เมตตา...น่านิยม
ประดุมลม...โชยเย็น...ใครเห็นดี
...หอบสังขาร...ทำงาน...เลี้ยงลูกน้อย
...เกรงจะด้อย...ใจทราม...ต่อศักดิ์ศรี
...จึงส่งให้...ได้ศึกษา...วิชามี
...ให้ได้ดี...กว่าแม่พ่อ...ได้รอคอย
เหมือนนกกา...หาเหยื่อ...มาเพื่อลูก
เปรอความสุข...หาทรัพย์ไว้...ให้ใช้สอย
ยามไกลพราก...จากอุรา...ตั้งตาคอย
ใจละห้อย...นอนสะอื้น...ขื่นขมทรวง
...กว่าลูกลูก...จะสำนึก...พระคุณท่าน
...ช่างเนิ่นนาน...บ้างชีวา...มาลับล่วง
...บ้างก็ป่วย...จนแทบ...สิ้นแดดวง
...ลูกจึงห่วง...เอาใจใส่...ในกายา
อย่าให้รอ...ใกล้ตาย...จึงกรายใกล้
เป็นศพไป...จึงรู้บุญ...คุณท่านหนา
ยามท่านอยู่...ควรรู้ชัด...ด้วยปัญญา
ตอบแทนคุณ...มารดา...บิดาเอย
...ขอน้อมนอบ...หมอบกราบเท้า...พระแม่แก้ว
...สำนึกแล้ว...ความเลว...เคยเหลวไหล
...รู้ซึ้งแล้ว...แนววิถี...ที่เป็นไป
...แม่ช้ำใจ...เพราะลูกมา...จนชาชิน
ลูกสร้างกรรม...ทำบาป...กราบเท้าแม่
ซึ้งใจแท้...แม่อภัย...ให้หมดสิ้น
น้ำตาแม่...แต่ละหยด...ที่รดริน
ลูกถวิล...ดั่งน้ำกรด....ที่รดใจ
...แม่สละสวย...สละสาว...คราวอุ้มท้อง
...แม่ไม่ร้อง....แม่ไม่บ่น...แม่ทนได้
...แม่ถนอม...จนครรภ์แก่...แม่เต็มใจ
...จะหาใคร...เหมือนแม่....แพ้ทุกคน
ครบเก้าเดือน...เคลื่อนคลอด...รอดชีวิต
แม้ใกล้ชิด...ลูกน้อย...คอยฝึกฝน
แม่ลำบาก...อย่างไร...ใจแม่ทน
สายเลือด...เต้าแม่กลั่น...ปันลูกกิน
...แม่ป้องริ้น...ป้องไร...ไม่ให้ผ่าน
...แม่สงสาร...หวงลูกยา...กว่าทรัพย์สิน
...แม่เห่กล่อม...ยามนิทรา...เป็นอาจิณ
...แม่ไม่ผิน...แม่ไม่ผัน....ทุกวันมา
ยามลูกสุข...แม่สุขสม...อารมณ์ชื่น
ยามลูกขื่น...แม่ขม...ระทมกว่า
ยามลูกไข้...แม่อดนอน...ร้อนอุรา
ยามลูกยา...อับโชค...แม่โศกใจ
...คราลูกหิว...แม่หิวกว่า...น้ำตาร่วง
...แม่เป็นห่วง...ดิ้นรนหา...เอามาให้
...แม้แม่อด...หมดข้าวปลา...ไม่ว่าไร
...แม่สละได้...ลูกอิ่มแปล้...แม่ทนเอา
ใครไหนเล่า...เฝ้าอบรม...บ่มนิสัย
แม้เติบใหญ่...ไม่ย่อท้อ...คอยนั่งเฝ้า
พระคุณเลิศ....ลูกโศกศัลย์...แม่บรรเทา
ใครไหนเล่า...รักมั่นแท้...แม่ฉันเอง
คัดลอกจาก ดูเฉย ๆ หนึ่งพรรษา
โดย...พ.วิมโลภิกขุ และ พ.อาภัสสโรภิกขุ
ที่มา : Dewboony Techa (www.facebook.com)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น