สมถะ วิปัสสนา
มีศีล เจริญสมาธิ (สมถะ)
ตามความถนัดของแต่ละคน
เช่น รู้ลมหายใจ รู้กายเคลื่อนไหว
เดินจงกลม นั่งสมาธิ
ทิ้งความหลงเพลิดเพลิน
ละอกุศล เจริญกุศลในจิตใจ
จนจิตสงบ มีความสุข มีปีติ ตั้งมั่น
ไม่มี อกุศล นิวรณ์ห้า
เมื่อจิตเป็นอุเบกขาแล้ว
จึงเจริญปัญญา (วิปัสสนา)
สักว่ารู้ "แค่รู้" กายใจ (ขันธ์ห้า)
ตามที่เป็นจริง ไม่แทรกแซง ไม่จัดการอะไร
ทำมากๆ ทำซ้ำๆ ย่อมรู้ว่า สิ่งทั้งปวง เกิดแล้วดับ
เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
มีความแปรปรวน ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้
ไม่ใช่ตัวใช่ตนที่แท้จริง
จิตจะเบื่อหน่าย คลายอุปาทาน
ความยึดมั่นถือมั่น ไปตามลำดับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น