การหลุดพ้นจากวัฏสงสารของชาวพุทธ ทำได้ด้วยการอบรมจิตจนเกิดความรู้แจ้ง เข้าใจโลกและกฎเกณฑ์ของโลกด้วยจิต ว่าทุกสิ่งล้วนเป็นไปตามกฎธรรมชาติคือ
ทุกสิ่งล้วนเป็นอนิจจัง เกิดขึ้น แล้วก็ดับไป ไม่ใช่สิ่งที่ยั่งยืน
ทุกสิ่งล้วนเกิดตามเหตุ เมื่อเหตุปัจจัยครบ ผลก็เกิดขึ้น และดับไปด้วยเหตุที่เหมาะสม
ดังนั้นทุกสิ่งล้วนดำเนินไปตามธรรมชาติ คือเกิดขึ้น แล้วดับไป ไม่สามารถควบคุม ครอบครองได้จริงจัง รวมถึงตัวเราเองด้วย
เมื่อจิตเข้าใจถึงที่สุดก็จะหลุดพ้นจากการยึดถือ เป็นอิสระจากสิ่งทั้งปวง ถึงสภาวะที่เที่ยงแท้ ไม่แปรเปลี่ยน จึงไม่มีเหตุให้เกิดอีก โดยมีวิธีการคือ
การถือศีล เพื่อเป็นเกราะป้องกันให้อยู่อย่างเป็นสุข ไม่ให้ไปเกิดในอบายภูมิ ซึ่งเป็นภพภูมิที่ทำความดีได้ยาก ทำบุญได้ยาก อบรมพัฒนาจิตได้ยาก
ทำสมาธิ เพื่อเป็นการฝึกหัด อบรมจิตให้มีกำลังสามารถเห็น เรียนรู้ การเกิด-ดับ การเป็นไปของสิ่งทั้งปวง
เจริญปัญญา ให้จิตเห็น และเข้าใจ การดำเนินไป และเปลี่ยนแปลง ตามธรรมชาติ เมื่อเข้าใจถึงที่สุด จิตจะหลุดพ้นจากสิ่งทั้งปวง หลุดพ้นจากวัฏสงสาร ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก
จะเห็นว่าหลักการมีไม่มาก พูดกันก็เหมือนง่าย แต่ว่าในแต่ละขั้นตอนคนส่วนใหญ่ทำได้ยาก แต่ว่าไม่ใช่ทำไม่ได้ ซึ่งในปัจจุบันมีพระ และฆราวาส จำนวนมาก ที่เผยแผ่คำสอนของพระพุทธเจ้า และแนะนำแนวทางปฏิบัติที่ร่วมสมัยมากขึ้น เรียนรู้ได้ ทำได้ โดยไม่ลำบากมากนัก
ที่มา : www.wimoke.net
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น