ใจเป็นภาชนะแห่งธรรม โดย....หลวงปู่ขาว อนาลโย
คำว่าธรรมมีอยู่ตลอดอนันตกาลนั้นพึงทราบว่าธรรม มิใช่ ดิน น้ำ ลม ไฟ อวกาศมิใช่สิ่งทั้งมวลในแดนสมมุติ ...ธรรม คือธรรม มิใช่สิ่งดังกล่าวเครื่องพิสูจน์ธรรมก็มิใช่ตา หู จมูก ลิ้น กายซึ่งเป็นวิสัยเพียงดูรูป ฟังเสียง ดมกลิ่น ลิ้มรสสัมผัสเย็นร้อนอ่อนแข็ง ซึ่งอยู่ในฐานะของตนที่จะรับรู้สัมผัสได้เท่านั้น มิได้ลึกซึ้งกว้างขวางพอจะสามารถหยั่้งรู้เห็นธรรมดังกล่าวนั้นได้สิ่งที่สามารถสัมผัสรับรู้ธรรมทุกขั้นทุกภูมิได้มีใจดวงเดียวนี้เท่าันั้น ใจจึงเป็นของคู่ควรแก่ธรรมทั้งหยาบ กลาง ละเอียด จนถึงวิมุตติธรรมนอกนั้นไม่มีอะไรสามารถสัมผัสรับรู้ธรรมได้พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระสาวกของพระพุทธเจ้าทุกๆองค์ ทรงรู้ธรรม เห็นธรรมด้วยใจ ใจจึงเป็นภาชนะอันเหมาะสมกับธรรมทุกขั้นทุกภูมิอย่างยิ่ง เมื่อได้รับการปรับปรุงแก้ไขและการบำรุงรักษาโดยถูกทางเช่นการปฏิบัติจิตภาวนา เป็นต้น ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น