เมื่อเรายั้งและหยุดกาย วาจา ใจ ที่นอกศีล ผิดศีล จิตก็เกิดสมาธิเป็น “ธรรมดา”
จิตที่มีสมาธิ จะเปลื้องความคิดแบบเหลือก ๆ ที่ฉาบทาด้วยกิเลส
เมื่อจิตเปลื้องจากกิเลส จิตเดิมหรือจิตประภัสสรสามารถผุดขึ้นมาและผ่องถ่ายเป็นกาย วาจา และใจ ที่ใครเมื่อพบ เห็น ก็สามารถบอกได้ว่าคนผู้นั้น “มีปัญญา”
ปัญญาที่เกิดขึ้นจากการปัดกิเลสที่หุ้มห่อจิตโดยตัดส่วนของความคิด
ปล่อยให้จิตแท้ได้เปิดเผยและทำงาน คือสิ่งที่สวดสดและงดงาม
ซึ่งเป็นสิ่งที่มนุษยชาติจำเป็นต้องมีและต้องการให้เกิดและทรงอยู่ตลอดไป...
ที่มา : www.portal.in.th
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น